طلاق به معنی پایان قانونی ازدواج و جدا شدن زوجین از یکدیگر است و با طلاق رابطه زوجیت میان زن و شوهر به پایان می رسد، همچنین و در پی آن حقوق و تکالیف متقابلی که بین زوجین در هنگام ازدواج وجود داشته از میان می ‌رود.

طبق قوانین طلاق در ایران، طلاق جزء ایقاعات محسوب می شود، یعنی یک طرفه است و تنها از سوی مرد انجام می ‌شود. طبق ماده ۱۱۳۳ قانون مدنی مرد حق طلاق دارد و هر زمان که بخواهد می تواند با پرداخت حقوق مالی زن از دادگاه خانواده تقاضای طلاق نماید، اما زن حق طلاق ندارد و برای درخواست طلاق باید دلایل محکمه پسندی به دادگاه ارائه نماید از جمله طلاق به دلیل عسر و حرج زوجه و یا شروط دوازده گانه عقدنامه مانند طلاق زن به دلیل محکومیت کیفری زوج، ترک انفاق، طلاق زن به دلیل ضرب و شتم، طلاق به دلیل اعتیاد و ابتلا به بیماری روانی، طلاق به دلیل توهین و فحاشی مرد و… که این موارد همه از مصادیق سوء رفتار و سوء معاشرت زوج محسوب می شود و طبق ماده ۱۱۳۰ قانون مدنی، به دلیل عسر و حرج، برای زن حق طلاق ایجاد می شود و زن می تواند از دادگاه درخواست طلاق نماید.

طبق ماده ۱۱۳۹ قانون مدنی، طلاق مخصوص عقد دائم بوده و زن در عقد موقت با پایان مدت یا بذل آن از سوی شوهر از زوجیت خارج می ‌شود.